บทกวี : My messages : ชญรัตน์ ชญารัตน์
บทกวี : My messages : ชญรัตน์ ชญารัตน์
ฉันพิมพ์ข้อความถึงเธอ
ยาวเหยียดก่อนจะกดส่งถึงเธอ
เธออ่านข้อความนั้นแล้ว
แต่เธอกลับเงียบเฉย
ไม่ยอมตอบกลับข้อความที่ฉันส่งไป
ฉันกระวนกระวายใจ
ค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ของเธอ
ในสมุดจดหมายเลขโทรศัพท์
หวังเพียงได้ยินเสียงเธอสักครั้ง
ฉันคงนอนตายตาหลับ
เสียงรอสายเป็นเพลงชาติ
ฉันยืนตรงทั้งที่ไม่ใช่เวลายืนตรงเคารพธงชาติ
บทเพลงเวียนวนเนิ่นนาน
เธอไม่ยอมรับสายจากฉัน
จนกระทั่งระบบตอบรับอัตโนมัติ
บอกให้ฉันฝากข้อความเสียงถึงเธอ
ฉันระบายความในใจทั้งหมด
ฝากฝังให้หญิงสาวคนนั้นนำข้อความส่งถึงเธอ
เธอเงียบหายไปนานแสนนาน
ไม่มีการติดต่อกลับมาหา
เราจะไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมได้เลยใช่ไหม ?
ฉันอดรนทนไม่ได้จับปากกาเขียนจดหมาย
พรั่งพรูข้อความที่เธอไม่เคยต้องการรับรู้
ลงบนกระดาษเอสี่แผ่นแล้วแผ่นเล่า
ประโยคสุดท้ายฉันตั้งใจคัดลายมือ
‘ฉันรักเธอเสมอ’
บรรจงพับกระดาษจดหมายทั้งหมด
สอดใส่ซองจดหมายติดแสตมป์
ดักรอพบบุรุษไปรษณีย์
วิงวอนขอให้เขาส่งจดหมายของฉันถึงเธอ
จ่าหน้าซองไม่มีรหัสไปรษณีย์
ฉันไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
จดหมายไม่เคยไปได้ไกลเกินกว่ารั้วบ้าน
ฉันลอกแสตมป์
เก็บไว้ในแฟ้มสะสม
ม้วนกระดาษจดหมาย
หย่อนลงไปในขวดแก้ว
ปิดปากขวดด้วยจุกไม้คอร์ก
ขว้างออกไปสู่ท้องทะเลเวิ้งว้าง
ระลอกคลื่นซัดข้อความของฉันกลับสู่ชายฝั่ง
ชาตินี้เราคงไม่มีวันได้พบกัน
สื่อสารปรับความเข้าใจ
บนเนื้อกระดาษเปียกชื้น
หมึกละลายข้อความเลือนราง
ฉันพยายามอ่านข้อความ
ลายมือเป็นลายมือของฉัน
แต่ฉันกลับอ่านมันไม่ออก
และรู้สึกได้ว่าฉันไม่ใช่คนที่เขียนจดหมายฉบับนี้
เพลงชาติดังกระหึ่มทั่วทุกสารทิศ
เวลา 18.00 นาฬิกา
ฉันไม่กะจิตกะใจยืนตรงเคารพธงชาติ
จมอยู่แต่กับข้อความ
ที่ไม่เคยส่งไปจนถึงใจเธอ
...........................................
ชญรัตน์ ชญารัตน์
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
