เรื่องสั้น : นกกำมะลอ : กิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร

เรื่องสั้น : นกกำมะลอ : กิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร

 

          เมื่อคืนพายุฤดูร้อนหอบทั้งลมทั้งฝนกระหน่ำหนักราวเที่ยงคืน ลมกระโชกโครมครืนจนต้นไม้น้อยใหญ่หน้าบ้านไหวเอนน่าหวาดหวั่น ฟ้าร้องคำรามกึกก้อง บางช่วงได้ยินเสียงดังเปรื่องปร่างคล้ายบางสิ่งตกกระแทกพื้น แต่พอย่ำรุ่งดูเหมือนทุกอย่างค่อย ๆ ซาลง...   

          วันใหม่มาเยือน ท้องฟ้ายังไม่ค่อยแจ่มใสนัก ‘สุนีย์’ ตื่นเช้ากว่าทุกวัน ด้วยเมื่อคืนนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ จนค่อนรุ่ง พายุเมื่อคืนทิ้งไว้เพียงอากาศฉ่ำเย็น น้ำเจิ่งนองบนพื้นรอบ ๆ บ้าน ใบไม้และกิ่งไม้ขนาดเล็กหักร่วงเกลื่อนกลาดสนามหญ้า และเศษแผ่นเรียบชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจายอยู่บริเวณพื้น ครั้นแหงนมองขึ้นไปจึงพบว่าฝ้าเพดานตรงชายคาหน้าบ้านใกล้กับหน้าจั่วได้หลุดร่วงลงมา 2 แผ่น ทว่าแผ่นริมสุดไม่ได้หล่นลงมาด้วย ปรากฏโพรงใต้หลังคากว้างราวสองฟุต เธอจึงลงมือเก็บกวาดบ้าน ก่อนเตรียมตัวออกไปทำงาน

          บ้านปูนครึ่งไม้หลังนี้ สุนีย์-เจ้าหน้าที่จัดเก็บรายได้ของเทศบาลยื่นเรื่องขอกู้ธนาคารอาคารสงเคราะห์ โดยซื้อต่อจากกรมบังคับคดีมาเมื่อปีกลาย แม้กลางเก่ากลางใหม่แต่นับว่ายังอยู่ในสภาพค่อนข้างดีทีเดียว เธอรู้สึกพอใจที่ได้มันมาจากน้ำพักน้ำแรงที่สู้อุตส่าห์ทำงานมาเกือบสิบปี ที่สำคัญบ้านหลังนี้อยู่ใกล้กับสำนักงานเทศบาลที่ทำงานของเธอ จะเดินทางเข้าเมืองก็สะดวก ตอนนี้วัยปลายสามสิบเข้าไปแล้ว เคยวาดฝันจะแต่งงานมีครอบครัว แต่ผู้ชายที่หวังฝากผีฝากไข้อยากใช้ชีวิตด้วย ก็มีอันต้องเลิกรากันไปเมื่อไม่นาน เพราะความแตกเสียก่อนว่าเขามีครอบครัวอยู่แล้ว ครั้นชักชวนพ่อแม่ที่อยู่อีกจังหวัดหนึ่งย้ายมาอยู่ด้วยกัน จะได้ดูแลใกล้ชิดขึ้นก็ไม่เป็นผล คะยั้นคะยออย่างไรพ่อแม่ก็ยืนกรานว่าอยากใช้ชีวิตบั้นปลายขอตายอยู่ที่บ้านเดิม เธอจึงต้องอยู่บ้านนี้เพียงลำพังเรื่อยมา ตอนกลางวันที่ต้องออกไปทำงานจึงต้องปิดบ้านใส่กุญแจไว้อย่างแน่นหนา ไม่อยากล้อมคอกหลังวัวหาย

          เช้านั้นพอถึงสำนักงานเทศบาล สุนีย์ก็วุ่นกับการสอบถามเพื่อนร่วมงาน เพื่อเสาะหาช่างมาซ่อมแซมฝ้าเพดานที่บ้าน แต่ได้คำตอบจากหลายคนว่า ช่างฝ้าเพดานหาตัวไม่ยาก แต่ที่ยากคือบรรดาช่างมักจะรับงานใหญ่ ๆ ไม่ค่อยมีใครมาเสียเวลารับซ่อมฝ้าเพดานแค่เพียงไม่กี่แผ่นกัน

          สองวันผ่านไป เย็นวันนั้นกลับจากทำงานเข้าบ้านมา สุนีย์สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างที่ชายคาบ้าน ปรากฏว่ามีนกพิราบคู่หนึ่งโผล่หัวออกจากช่องโหว่เพดาน มันเอียงคอทำท่าสงสัย แต่ก็ไม่ได้สะทกสะท้านสายตาจ้องมองของเธอเลยแม้แต่น้อย ไล่สายตาต่ำลงมาบนพื้นกระเบื้อง พลันเจอเข้ากับมูลนกสีเขียวคล้ำปนดำเปรอะเปื้อนกระจายอยู่ พวกมันคงได้โอกาสแอบเข้าไปอาศัยทำรัง เหนื่อยกับสารพันปัญหาที่ทำงานก็ปวดหัวพออยู่แล้ว กลับถึงบ้านยังต้องมาระอากับเรื่องชวนหงุดหงิดน่ารำคาญกับนกบ้านี้อีก เธอพานอารมณ์ขุ่น แต่จะปล่อยไว้อย่างนี้คงไม่ได้ต้องรีบหาวิธีไล่พวกมันไปอย่างเด็ดขาด ก่อนปัญหาอื่นจะตามมา...

          สุนีย์ลืมเรื่องนกพิราบสองตัวนั้นไปหนึ่งสัปดาห์ ด้วยนายกเทศมนตรีมีคำสั่งให้ไปอบรมเกี่ยวกับการจัดเก็บรายได้ของเทศบาลที่กรุงเทพฯ ช่วงนี้หลายหน่วยงานภาครัฐได้รับนโยบายจากเบื้องบน เน้นให้ดำเนินงานทุกมิติอย่างโปร่งใส สามารถตรวจสอบได้ เมื่อต้นปีนายกเทศมนตรีเพิ่งประกาศนโนบาย ‘No Gift Policy’ ด้วยการงดรับของขวัญของกำนัลจากบุคคลหรือหน่วยงานภายนอกในทุกวาระ เพื่อส่งเสริมมาตรการป้องกันและต่อต้านการทุจริตคอร์รัปชัน การเป็นองค์กรสีขาวคือวิสัยทัศน์ใหม่ ซึ่งบุคลากรทุกองคาพยพในเทศบาลต่างขานรับถ้วนหน้า

          ช่วงพักกลางวันหลังกลับจากอบรมมาวันแรก สุนีย์ซึ่งนำข้าวกล่องมารับประทานกับเพื่อนร่วมงานเป็นประจำ ด้วยไม่อยากออกไปเจออากาศร้อนข้างนอกตอนเที่ยงและช่วยประหยัดอีกทางเปรยขึ้น

          “ไปอบรมคราวนี้ มีงานเพิ่มเป็นพะเรอเกวียนเลย งานเก่ายังรอสะสางอยู่อีกเพียบ เมื่อไหร่จะรวยก็ไม่รู้ จะได้ลาออกไปอยู่บ้านสบาย ๆ เสียที”

          “แหมพี่สุ สมัยนี้ไม่ต้องรวยเองหรอกค่ะ มีทางลัด หาสามีรวย ๆ สักคนสิคะ” สมร-เจ้าหน้าที่พัสดุหยอกเย้าอย่างคนสนิทสนม เรียกเสียงหัวเราะได้รอบโต๊ะ โดยลืมไปว่าสุนีย์เพิ่งผ่านพ้นเรื่องเลวร้ายเกี่ยวกับผู้ชายมาเมื่อไม่นาน สุนีย์ได้แต่ยิ้มมุมปากอย่างฝืดฝืน

          “ไม่มีสามี ก็รวยได้ค่ะ ดูอย่างพี่กานดาสิคะ ทั้งสวยทั้งรวย มีรถแพง ๆ ขับมาทำงาน ไม่ต้องเบียดรถเมล์มาให้เหงื่อไหลไคลย้อย ไม่ต้องเขียมเอาข้าวกล่องมากินตอนเที่ยงทุกวันอย่างเราด้วย” วรรณา-เจ้าหน้าที่ธุรการเอ่ยถึงเจ้าหน้าที่การเงินและบัญชีของเทศบาลด้วยน้ำเสียงอิจฉาอยู่ในที  

          “คนเราแข่งบุญแข่งวาสนากันไม่ได้หรอก เราต้องมีความสุขในแบบของเราสิ” สุนีย์ให้ข้อคิด ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “เออนี่พี่เพิ่งนึกออกพอดี จำได้มั้ยวันก่อนที่ฝ้าเพดานบ้านพี่ร่วงตกลงมา”

          “จำได้ ๆ ได้ช่างมาซ่อมแล้วใช่ไหมพี่” สมรเอ่ยขึ้น

          “ที่ไหนได้ล่ะ ยังหาไม่ได้เลย  มีช่างติดต่อมาเหมือนกัน แต่ต้องรออีกราวหนึ่งเดือน เขาจะเร่งงานโครงการบ้านจัดสรรให้เสร็จก่อน  แล้วที่ซ้ำร้ายนะ ตอนนี้มีนกพิราบมาทำรังตรงช่องนั้นแล้ว” สุนีย์บอกต่ออย่างหงุดหงิด

          “อ้าว แย่เลยคราวนี้” สมรกับวรรณาร้องขึ้นแทบจะพร้อมกัน

          “ระหว่างรอช่าง พี่คงต้องหาวิธีรับมือกับเจ้านกพิราบสองตัวนั้นไปก่อน” สุนีย์ส่ายศีรษะพลางถอนหายใจ “ใครมีวิธีเด็ด ๆ บอกหน่อยสิ”

          “หรือจะลองจุดประทัดไล่ หนูเคยเห็นข้างบ้านเขาทำ ได้ผลอยู่นะ” สมรเสนอความคิดทันใด

          “ไม่เอาละ พี่ไม่ชอบเสียงดัง อีกอย่างมีคนเป็นโรคหัวใจอยู่ที่บ้านข้าง ๆ ด้วย พี่ไม่อยากมีปัญหา” เธอยังไม่ค่อยเห็นด้วยกับวิธีนี้

          “ลองแขวนงูยางดูสิพี่” วรรณาดีดนิ้วเปาะขณะทำตาวาว “หนูเคยได้ยินมาว่า นกพิราบมันกลัวงูนะ”

          “ไม่ไหว ๆ ไม่ใช่แต่นกพิราบหรอก พี่ก็กลัว” สุนีย์ทำท่าขยาดถึงแม้จะเป็นของปลอมก็ตาม

          ช่วงหัวค่ำหลังอาหารเย็น สุนีย์ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาไถระหว่างโฆษณาคั่นละครเรื่องโปรด บังเอิญเห็นโพสต์หนึ่งในเฟซบุ๊กเด้งขึ้นมา...

          ‘โมบายเหยี่ยวแขวนไล่นกพิราบ ผ้าร่ม สีสะท้อนแสง กางปีกเห็นเด่นชัดเมื่อมีลมพัด’

          หรือนี่จะเป็นคำตอบ ใช่แล้วเธอเคยได้ยินว่า นกพิราบกลัวเหยี่ยวเอามาก ๆ พอไล่อ่านรีวิวของผู้ที่ซื้อไปใช้ระบุชัดเจนว่าได้ผล 100% เสียด้วย ทำให้เธอมั่นใจว่าสิ่งนี้จะต้องขับไล่นกพิราบตัวป่วนได้อย่างแน่นอน  แต่อีกใจหนึ่งไม่วายคิด ทำไมเธอจะต้องมาหาสารพัดวิธีจัดการกับนกพวกนี้ให้มันลำบากลำบนด้วย ความจริงแค่ปิดช่องโหว่ให้หมด ทุกอย่างก็จบแล้ว

          สองวันต่อมาของซึ่งกดสั่งไว้และจ่ายเงินไปแล้วก็มาส่งที่เทศบาล เย็นวันนั้นเธอจึงขอแรงให้คนงานของเทศบาล ปีนบันไดไม้ไผ่ขนาดยาวซึ่งใช้ปีนปฏิบัติงานในที่สูง ๆ เอาเหยี่ยวปลอมขึ้นไปแขวนไว้ตรงหน้าจั่วบ้าน ใกล้กับรังนกพิราบ ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เมื่อมีลมโบกโบยมา เจ้าเหยี่ยวนั่นพลันสยายปีกต้านลมอย่างอหังการ์ราวกับมีชีวิต มันโฉบไปเฉี่ยวมาด้วยสีสันสดใสท้าทาย ขณะกางปีกฉวัดเฉวียนดูมีพลังอำนาจเหนือหมู่นกใด ๆ จนนกพิราบตกใจกลัว พากันบินพรึ่บพรั่บออกจากที่พวกมันทำรังอยู่จ้าละหวั่น  

          ตลอดเย็นวันนั้น สุนีย์เฝ้าแอบสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ เห็นว่าเหยี่ยวที่สั่งมาได้ผลเกินคาด หลังช่างกลับไปก็ไม่มีวี่แววว่านกพิราบเจ้าปัญหาทั้งคู่จะย้อนกลับมาอีกเลย มันคงกลัวเหยี่ยวปลอมจริงอย่างที่เขารีวิวกัน เธอแย้มยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนหัวเราะเบา ๆ ออกมาอย่างผู้มีชัย

          เช้าอีกวัน สุนีย์ไม่ได้ยินเสียงร้องทุ้มต่ำดัง อูก ๆ ๆ อันน่ารำคาญของพวกมันแม้แต่น้อย เมื่อแหงนมองดูให้แน่ใจ ก็ไม่พบพวกมันแล้วจริง ๆ แต่พอตกเย็นของวันนั้น สุนีย์ต้องแปลกใจกับสิ่งที่เผชิญอีกครั้งเมื่อพบว่า นกพิราบสองตัวนั้นหวนกลับมาอยู่ที่ช่องนั้นเหมือนเดิม อย่างกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกมันเลย

 

          ผ่านไปเกือบสองสัปดาห์ สุนีย์เริ่มทำใจให้คุ้นชินกับนกพิราบสองตัวนั้นได้บ้างแล้ว ขณะที่เหยี่ยวปลอมสีเริ่มซีดลง ด้วยต้องสู้กับแดดจ้าตลอดทั้งวัน ความน่าเกรงขามก็แทบไม่หลงเหลือให้เห็นเช่นวันแรก ตอนนี้คงทำได้เพียงรอเวลาให้ช่างฝ้ามาจัดการปิดช่องให้เหมือนเดิมสถานเดียว ปัญหาเรื่องนกพิราบน่ารำคาญ รวมทั้งมูลนกอันน่าขยะแขยงซึ่งเธอต้องกล้ำกลืนฝืนทนเช็ดถูทุกวันก็จะหมดไปด้วย 

          แต่แล้วเช้าวันหนึ่งสุนีย์เห็นที่พื้นหน้าบ้านจุดเดิม เปราะเปื้อนไปด้วยมูลนกมากกว่าเก่า คราวนี้มีกองมูลสีขาวปะปนเพิ่มขึ้นมา เธอแหงนมองที่รังของพวกมันอย่างฉงน จึงพบว่ามีนกพิราบขนสีดำหรอมแหรม ขนาดตัวยังเล็กอยู่ กำลังหันก้นโผล่ออกมาจากช่องเพดาน 2 ตัว แย่แล้ว! มันออกลูกเหรอนั่น เธอรำพึงกับตัวเอง พลางคิดถึงข้อมูลที่เคยอ่านเจอในสื่อออนไลน์เมื่อวันก่อน ‘อย่าให้มีการทำรังและวางไข่ จนเกิดมีลูกนกขึ้น นกพิราบจะจดจำที่เกิด ถ้ามันจับคู่กันเมื่อใด ตัวเมียจะพาตัวผู้มาอยู่ที่รัง ต้องหาหนทางอย่าให้ทำรัง ออกไข่หรือฟักไข่ ต้องรังควานบ่อย ๆ ตัวเมียที่ตั้งท้องจะย้ายไปทำรังที่อื่นที่มันคิดว่าปลอดภัยเอง แต่อาจต้องใช้เวลาเป็นปี ๆ’

          สุนีย์ลืมเรื่องนกพิราบไปได้บ้างบางขณะ เมื่อช่วงนี้ที่เทศบาลมีเรื่องยุ่งแทบทุกวัน ทว่าในช่วงพักเที่ยงของวันนั้น ระหว่างที่นั่งส่องเฟซบุ๊ก เธอบังเอิญเลื่อนไปเจอโพสต์หนึ่งโดนใจเข้าอย่างจัง...

          ‘หมดปัญหานกกวนใจ ด้วยพญาอินทรีไล่นก กลไกขยับปีกได้ ปล่อยเสียงร้องและเคลื่อนไหวได้เหมือนจริง พร้อมปล่อยไฟกะพริบสีแดงที่ตา ใช้ถ่าน AA เพียง 2 ก้อน’

          สินค้าชนิดใหม่สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น หรือจะลองอันนี้ดีนะ มันดูสมจริงขึ้นไปอีกขั้น ไม่หลอกตาเหมือนเหยี่ยวปลอมตัวก่อนหน้า พญาอินทรีตัวนี้อาจเป็นคำตอบ ยังไม่รู้ว่าอีกกี่วันช่างที่เคยรับปากไว้ถึงจะมาซ่อมฝ้าให้  เอาละ ไม่ลองก็ไม่รู้

          เพียงสองวัน ของที่สั่งไว้ก็มาส่งอย่างรวดเร็วทันใจ สุนีย์ขอช่วยคนงานเทศบาลคนเดิม ให้เอาเหยี่ยวปลอมลง พร้อมกับเอานกอินทรีตัวใหม่ ขึ้นไปแขวนตรงหน้าจั่วบ้านแทน หนนี้เธอแถมเบียร์เย็นไป 2 กระป๋องเป็นค่าแรง

          พอใส่ถ่านกดปุ่มทำงาน นกอินทรีย์ปลอมพลันขยับปีกขึ้นลงอัตโนมัติ พร้อมไฟกะพริบสีแดงวาบวับออกมาจากตาเป็นจังหวะ สอดประสานกับเสียงร้องแหลมแสบแก้วหู ครอบครัวนกพิราบเห็นมันพลันแตกฮือ พากันกระเจิดกระเจิงไปคนละทิศละทางในทันใด คราวนี้คงหมดปัญหาเสียที ให้มันรู้กันเสียบ้าง เธอพูดกับตัวเองพลางกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างผู้ชนะที่แท้จริง

          เช้าอีกวัน สุนีย์ตื่นมาด้วยความสดชื่น เพราะได้หลับสบายไร้กังวลตลอดคืน หมดปัญหากวนใจแล้ว ก่อนออกจากบ้านไปทำงาน ลองแหงนมองพวกมันเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ก็ไม่พบร่องรอยของครอบครัวนกพิราบอีกเลย เธอจึงออกจากบ้านไปทำงานอย่างมีความสุขกว่าทุกวัน

          ตอนพักกลางวัน ขณะรับประทานข้าวกล่องกันอย่างเอร็ดอร่อย สมรเปิดประเด็นเรื่องหนึ่งขึ้นมา...

          “ได้ข่าวเมื่อเช้า นายกฯ ของเราเสนอโครงการประมูลเสาไฟฟ้าโซลาร์เซลล์เข้าที่ประชุมอีกชุดหนึ่งแล้วเหรอคะพี่วิไล”

          “ไม่เห็นจะแปลกนี่นา รอบก่อนยังผ่านฉลุยเลย เทศบาลไหน ๆ ก็เสนอโครงการประมูลเสาไฟฟ้ากันทั้งนั้น ค่าหัวคิวเป็นกอบเป็นกำ แถมยังไม่ทิ้งหลักฐานเสียด้วย” วิไล-ปลัดเทศบาลที่วันนี้นำข้าวกล่องมารับประทานด้วยกล่าวอย่างผู้รู้ทุกเรื่องภายในเทศบาลนี้เป็นอย่างดี

          “ดีไม่ดีฮั้วกันให้ญาติพี่น้องได้งานไปอีก ใครจะกล้าร้องเรียน จริงมั้ยคะ” วรรณาป้องปากพูดผสมโรง

          “ที่ผ่านมา สตง. หรือองค์กรตรวจสอบทุจริตอื่น ๆ ก็แค่เสือกระดาษ ศูนย์ดำรงธรรมยิ่งแล้วใหญ่ ไม่เห็นจะปราบโกงอะไรใครได้” วิไลพูดต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน

          “เงินสามารถปิดตาปิดปากคนได้หมดนี่คะ” สมรกระซิบเบา ๆ พลางเหลียวซ้ายแลขวา

          “ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นานหรอกนะ” สุนีย์ทิ้งท้ายไว้ ก่อนแยกย้ายกันไปทำงานภาคบ่าย

          ตกเย็นสุนีย์กลับถึงบ้าน ไม่พบว่ามีครอบครัวนกพิราบใต้หลังคาอีก พวกมันคงหวาดกลัวพญาอินทรีตัวนี้จริง ๆ คุ้มแล้วที่ซื้อมาตั้งหลายร้อย เธอครึ้มอกครึ้มใจ ในที่สุดก็กำราบพวกมันได้เสียที เพียงแต่รู้สึกว่าตอนนี้พญาอินทรีจะขยับปีกบินช้าลงกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด เสียงร้องของมันก็เบาลงมาก แถมไฟที่ดวงตายังอ่อนแสงลงเช่นกัน ก็เล่นบินอยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืนถ่านคงใกล้หมดแน่ ๆ ถ้ามีรีโมทเปิดปิดได้คงดี เธอบ่นพึมพำ

          รุ่งอรุณวันใหม่ อีกสองวันต่อมา สุนีย์รู้สึกว่าเสียงร้องของนกอินทรีแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ขณะออกไปหน้าบ้านแหงนมองที่หน้าจั่ว ปีกมันแทบไม่ขยับเขยื้อน แสงไฟที่ดวงตาดับสนิท ก่อนจะเห็นว่าครอบครัวนกพิราบได้ยกโขยงกลับมาที่เดิมอีกครั้ง ดูเหมือนว่าพวกมันไม่ได้เกรงกลัวพญาอินทรีถ่านหมด ไร้พิษสงอีกต่อไป สุดท้ายนกกำมะลอตัวที่สองของเธอต้องพบกับความพ่ายแพ้อีกครั้ง ขณะในใจคิด ไม่เป็นไร รออีกไม่นานทุกอย่างก็จะจบ เมื่อวานช่างติดต่อมาแล้ว งานรับเหมาเสร็จก่อนเวลา เขาจะรีบมาจัดการซ่อมฝ้าเพดานให้ในวันสองวันนี้

 

          หลังจากช่างซ่อมฝ้าเพดานใต้หลังคาที่บ้านเสร็จเรียบร้อย ถัดมาเพียงวันเดียวเจ้าหน้าที่ตำรวจกองบังคับการป้องกันปราบปรามการทุจริตและประพฤติมิชอบ เจ้าหน้าที่ ป.ป.ช./ป.ป.ท./ปปง. ได้เข้าจับกุมนางสาวกานดา-เจ้าหน้าที่การเงินและบัญชีชำนาญงานของเทศบาลซึ่งสุนีย์ทำงานอยู่ ในความผิดฐานเป็นเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ และเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ

          สืบเนื่องจากก่อนหน้านี้ทางเจ้าหน้าที่ได้ตรวจสอบพบความผิดปกติของเงินกองคลังเทศบาลตำบลแห่งนี้ หลังพบมีเงินรั่วไหลจากการเบิกถอนเงินในบัญชีธนาคารเทศบาลโดยไม่ทราบวัตถุประสงค์ จำนวน 215 ครั้ง ในรอบ 1 ปี รวมเป็นเงินกว่า 15 ล้านบาท จึงจัดกำลังลงพื้นที่ตรวจสอบจนทราบว่า นางสาวกานดาเป็นผู้ดูแลรับผิดชอบเกี่ยวกับการเบิกถอนเงินงบประมาณและเงินต่าง ๆ ของเทศบาล ได้ทำการยักยอกเงินทั้งหมดดังกล่าวไปใช้จ่ายส่วนตัว โดยใช้ช่องโหว่จากการที่เป็นคนถือรหัสพิน สามารถเบิกถอนเงินออกจากธนาคารได้ ซึ่งจากการกระทำดังกล่าวสร้างความเสียหายให้กับรัฐและทางธนาคารเป็นอย่างมาก จึงตัดสินใจนำกำลังเข้าทำการจับกุม พร้อมกับเชิญตัวพยานบุคคลอีก 3 คนมาสอบปากคำในฐานะพยาน รวมถึงเข้าตรวจค้นบ้านพักของนางสาวกานดาเพื่อหาพยานหลักฐานเพิ่มเติม

          จากการสอบสวนเบื้องต้น กานดาให้การรับสารภาพว่านำเงินดังกล่าวไปใช้หนี้ที่กู้มาจากแอปเงินกู้ออนไลน์ ซึ่งมีหลายเจ้า จึงทำให้หมุนเงินไม่ทัน ประกอบกับมีการส่งภาพคลิปวิดีโอข่มขู่ฆ่าจนเกิดความหวาดกลัว จึงตัดสินใจก่อเหตุดังกล่าวเพื่อเร่งนำเงินไปใช้หนี้ พร้อมยอมรับว่าทำเพียงคนเดียว ไม่เกี่ยวกับหัวหน้าหน่วยงาน หรือเจ้าหน้าที่เทศบาลคนอื่น ๆ ส่วนสาเหตุที่ต้องกู้เงินจากแอปเงินกู้ดังกล่าว ก็เนื่องจากตนเองติดพนันออนไลน์จนถอนตัวไม่ขึ้นมากว่าหนึ่งปี

          ทีมตรวจสอบและปราบปรามทุจริตชุดใหญ่กลับไปแล้ว ทว่าดูเหมือนทุกคนในเทศบาลยังไม่อยากเชื่อต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมา เย็นนี้บรรยากาศของที่ทำงานดูเงียบเหงากว่าทุกวัน ตอนเลิกงานวันนั้น ขณะออกจากสำนักงานเทศบาล สุนีย์หันไปมองป้ายไวนิลขนาดใหญ่

           ‘เทศบาลตำบลคว้าคะแนน ITA ประจำปี 2566 – ระดับดีเยี่ยม

          ข้อความเด่นชัดพร้อมรูปนายกเทศมนตรีในชุดข้าราชการ ที่เพิ่งติดตั้งเหนือรั้วใกล้ทางเข้าเมื่อเดือนก่อน ประกาศก้องว่าเทศบาลแห่งนี้ได้รับผลการประเมินคุณธรรมและความโปร่งใสในการดำเนินงานของหน่วยงานภาครัฐ จากสำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ระดับ AA คะแนนประเมิน 99.39 ยังคงสะดุดตาผู้ที่ผ่านไปมา...

 

.............................................................

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

               “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

                วรรณกรรมออนไลน์