บทกวี : ป้าย : ปรัชญา พวงเพ็ชร

บทกวี : ป้าย : ปรัชญา พวงเพ็ชร

ป้าย “เด็กชายยอดเยี่ยม เปี่ยมสามารถ”

แขวนประกาศไวนิลหรูดูยิ่งใหญ่

ทั้งเรียนดี กีฬาเด่น เห็นแต่ไกล

คำชื่นชมมีให้ไม่เว้นวัน

ขึ้นรับมอบโล่รางวัลอันงดงาม

ถ้วยเกียรติยศเหลืองอร่ามเหมือนทองนั่น

เกียรติบัตรกรอบทองสารพัน

ช่อดอกไม้หลากสีสันถือเต็มมือ

ผมไม่อาจเทียบเขาได้หรอกครับ

สมองผมไม่ซึมซับราวบอดบื้อ

เขามีคนเอาใจใส่ได้ฝึกปรือ

ผมมีชื่อ...แต่ก็ไม่มีใครจำ

ผมอยากยืนที่ตรงนั้นอย่างเขาบ้าง

แต่ด้วยความอ้างว้าง...โศกกระหน่ำ

ผมถูกทิ้งเอาไว้ในมืดดำ

ไม่มีคำชมเชย...ไม่เคยมี

ครูเห็นผมบ้างไหมในสายตา

ครูจำหน้าผมได้บ้างไหมนี่

ผมถูกทิ้งเอาไว้---ก็หลายปี

ผมยังอยู่ตรงนี้...ไม่มีใคร.

......................................

ปรัชญา พวงเพ็ชร

Link ที่เกี่ยวข้อง 

          “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

           วรรณกรรมออนไลน์