บทกวี : ชั้นหนังสือเก่า : โกศล สิทธากร
บทกวี : ชั้นหนังสือเก่า : โกศล สิทธากร
ชั้นหนังสือเก่า
อวลกลิ่นฝุ่นกรุ่นตรลบหลังพบว่า
ลมวูบหนึ่งเล็ดลอดมาจากหน้าต่าง
แสงตะวันทอประกายสุดปลายทาง
ยิ่งขับเน้นความกระจ่างของเศษธุลี.
ฝุ่นกอดแนบกับหน้าปกหนังสือเก่า
เหมือนความเศร้าเจือปนจวนล้นปรี่
กลิ่นความหลังคั่งค้างเหมือนบางวลี
บนโปรยปกเล่มที่ฝุ่นคลี่คลุม.
เหมือนความฝันคั่งค้างบางความฝัน
ซึ่งคืนวันเหนื่อยท้อมรสุม
หลังเคลื่อนผ่านความเศร้าเข้าเกาะกุม
ละทิ้งมุมเคยหมายเลือนหายไป.
เราเคยฝันบางฝันเกินฟันฝ่า
เราเคยใฝ่เกินคว้าขอบฟ้าได้
หลังผ่านร้อยเรื่องเล่าจึงเข้าใจ
หลังพบรอยหม่นไหม้จึงได้รู้.
โลกคือฝุ่นความฝันอันเก่าคร่ำ
บันทึกคำให้การณ์ผ่านผู้อยู่
คือร่องรอยความอ้างว้างระหว่างฤดู
ความแปรผันฉายชูอยู่แช่มช้า.
เช่นหนังสือบนชั้นเก่าเราเปิดอ่าน
เล่านิทานความฝันหมื่นพันหน้า
มีตอนจบพบพานเหมือนผ่านมา
มีตอนจากพรากลาอย่างแผ่วเบา.
การเติบโตฆาตกรรมความเป็นเด็ก
โลกเล็กเล็กที่กว้างไกลบีบใกล้เข้า
โลกสีทองมองอีกทีเหมือนสีเทา
จากวัยเยาว์เคลื่อนย้ายสู่ปลายทาง.
เหมือนชั้นหนังสือเก่าฝุ่นเข้าจับ
โลกที่เคยเร้นลับกลับกระจ่าง
โอหนอ ฝุ่นธุลีที่คลั่งคว้าง
ไยอำพรางชีวิตหนึ่งถึงเพียงนี้.
..............................................
โกศล สิทธากร
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
