บทกวี : บางที : อัซมีย์
บทกวี : บางที : อัซมีย์
๑
บางทีกวีอาจเป็นโรคชนิดหนึ่ง
ที่บาดแผลของเขามีดอกไม้ผลิงอก
บางครั้งน้ำตาและเลือด
กลายเป็นผลึกคมแข็งบาดเฉือนตัวเอง
น้ำตาบางหยดร่วงลงเป็นเม็ดมุกก่องค่า
เลือดบางหยดก็เป็นความเหม็นเน่าของมนุษย์ธรรมดา
ร่วงหล่นระหว่างถ้อยคำ
ทะเลในอกซ้ายมีมวลความเศร้าหมื่นมหาสมุทร
หากเขาคัดเลือกเพียงบางเม็ดทรายสวยสม
เพียรก่อปราสาททรายละมุน
บาดแผลไม่เคยหายดี
แต่มีดอกไม้ผลิบานจากตรงนั้น
เขาอุทิศหนังสือทุกเล่ม
‘แด่แผลซึ่งย้อนบาดเฉือนมีดทุกค่ำคืน’
ความรักและเงียบชนิดไหน
สร้างความนิ่ง ณ องศาที่เป็นจุดเดือดความรู้สึก
ความร้อนร้ายกี่องศาที่หลอมใจละลายเป็นก้อนแกร่ง
หัวใจแบบไหนสูบฉีดบทกวีหล่อเลี้ยงสรรพางค์
ช่องไฟชีวิตของเขากว้างเพียงใด
บางวันฉันเห็นเขาเพียงผูกเปลนอนมองขอบฟ้า
บางวันนั่งมองหนอนกัดกินดอกไม้ตรงบาดแผล
นิ่งนานจนเหลือเพียงกิ่งหนามให้พอรู้ว่าเป็นกุหลาบ
๒
ระลอกรู้สึกใดเล่าซัดทำนบในฉันดั่งจะทลาย
ใกล้ชิดถ้อยคำของเขาเกินไปจนฉันติดเชื้อล่ะหรือ
โรคที่เขาเป็นรักษาไม่หาย
ที่รักษาได้อาจเป็นอีกโรควัยหนุ่มอีกชนิด
ที่อาการคล้ายคลึง
บางทีเราอาจเป็นโรคชนิดหนึ่ง.
............................................
อัซมีย์
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
