เรื่องสั้น : นักเสี่ยงโชค : ณฐพล มกรพงศ์
เรื่องสั้น : นักเสี่ยงโชค : ณฐพล มกรพงศ์
สะดุดตามองไปรอบทั่วร้านกาแฟ แอบกวาดลูกกระตาสอดส่องจ้อง พยายามเดาว่าทำงานอะไรถึงมานั่งกินกาแฟตอนตีสอง ไถจอเสียงโฆษณาดังเปิดเผยลั่นลำโพงฟังไม่รู้ภาษา ภายในอุ้งมือจับแท่งทรงเหลี่ยมล้ำเทคโนโลยี ระบบสัมผัสไร้ปุ่มกด หน้าจอสไลด์ยืนถือไถติดยึดนั่งเพ่งแสงบนจอทั่วร้านกาแฟ ตาชำเลืองมอง พิจารณารายการเรียลลิตี้ซีรีส์เกาหลีที่สังเกตเห็นติดกันงอมแงม วนเวียนซ้ำไม่กี่รูปแบบ เวียนซ้ำซากฉงนงงงวยพิสดารพิลึกอยู่ไม่กี่ประเภท เป้าหมายองค์กรสื่อผลิตควรคำนึงถึงผลประโยชน์ที่ใครกันหนอ หากใช่ผู้บริโภคผลิตภัณฑ์ แม้ไม่ค่อยมีใครจะแลมอง บัดนี้กระแสสมัยนิยมต่าง ๆ วิ่งหมุนเวียนฉับไว ว่องไว รวดเร็วดั่งจรวดขีปนาวุธ ยุทโธปกรณ์ ประเทศแบบใดหลงจับจ่ายใช้สอยกับอาวุธ มาใช้ถือ ใช้ขู่ทำร้าย อันบ่งบอกถึงความล้าสมัย สื่อประกาศเป็นกระแสข่าวอึกทึกครึกโครม สังเวยนักเรียกร้องอิสรภาพธรรมดาหาทางออก หาความยุติธรรมแก่บ้านเมือง ข่าวครั้งที่แล้วคำแถลงอภิปราย ตำหนิระบบโบราณอันล้าสมัยหลงยุคตายซากบนปรักหักพังอันเก่าแก่ อาลัยกว่าอดีตอันเนิ่นนาน อาวรณ์ยาวลิ่วปลิวหายวับ ขนาดข่าวยุบพรรค ยุบซ้ำ ตั้งใหม่ เริ่มใหม่ สู้ใหม่ ลุกใหม่ ยุบอีก สู้ต่อจนกว่าประชาธิปไตยจะเป็นของจริง ไม่ใช่ฉบับลวงหลอกปลอมเบี้ยวไร้ค่า เอื้อแต่นายทุนหน้าเลือด ข่าวสดแกนนำม็อบนักเรียกร้องสิทธิ์เพื่อมนุษย์เพื่อสังคม ไร้วี่แววใครคนใดจะให้ความสนใจ เห็นทั้งนั่งทั้งยืนมัวไถฟีด บนจอมือถือกันงอมแงมทั่วร้านกาแฟ ไม่มีใครจะไถเลื่อนเข้าไปมอง... วิวัฒน์ (พ่อม่าย) ผู้ที่กำลังสอดส่องภายในร้านกาแฟยามดึกดื่น ค่ำคืนลุ้นผลบอล เพื่อหวังจะหาเงินไปจ่ายค่าเทอมงวดสุดท้ายของป๋อมแป๋ม (ลูกสาว) จะได้เอาใบวุฒิไปสมัครงานหลังจากเรียนจบมาหมาด ๆ
“โถ คืนนี้คนอยู่กันเต็มร้านกาแฟ รอบดึกคนอยู่กันเยอะเหมือนกันวะ”
ระบบสั่นสัญญาณเผยข้อมูลแสดงผลฟุตบอลพรีเมียร์ลีก เช็คจำนวนยิงเข้าประตูชัย ถึงแม้ไม่เคยมีปัญญาบินไปดูสดสักกะหนเดียว ใจสั่นตุ๊มต่อมเล่นพนันออนไลน์ผ่านเว็บแทงไว้ฝั่งข้างบอลรอง...
“ฉิบหาย เผลอใช้เงินทั้งเดือนมาเสี่ยงพนัน”
“เฮ้ย กระเป๋าสตางค์มันแห้งเกลี้ยงโบ๋เบ๋ขนาดนี้”
ควักมือถือออกมาถือเลื่อนจอ กดแอพเงินฝากสีม่วงค่อยโล่งอกโล่งใจ เหลือพอดีค่ากาแฟที่ยืนสั่งตอนนี้เกือบตีสาม จึงอดไม่ได้จะอยากยุ่งวุ่นวายเรื่องชาวบ้าน เห็นนั่งก้มบิดคอตัวงอคลายเส้นที่จากเพราะการงาน กับเพราะนั่งกันมานาน กลางคืนดึกดื่น แต่ละหน้าที่ยังมีคนทำงานกันอยู่เป็นปกติ ไม่ต่างกับกลางวันที่ร้อนตับไหม้กว่ากลางคืน ก้ำกึ่งว่าคืนนี้จะร่วงหรือจะรอด สภาพจิตใจตอนตุ๊มต่อมตึกตักกระอักกระอ่วนเป็นเครื่องสั่นกระดุกกระดิกคล้ายของเขย่าเล่นเด็ก นักเสี่ยงโชคเกิดความหวังจากความโลภ ฝักใฝ่ชื่นชอบไม่ระวังความเสี่ยง อาจเครียดสะสมเลือดลมกระสับกระส่ายไหลวนเวียนไม่ทั่วระบบทางเดินหายใจ จังหวะเกร็งลุ้นผลบอลพากระวนกระวาย เฝ้าภาวนาให้ผลบอลเป็นไปตามความคาดหวังจากผลของความเสี่ยง เฝ้าเพ้อหวังจะให้ลูกสาวมีเกียรติมีศักดิ์ศรี เดิมพันนี้กอบกู้หน้าทั้งลูกสาวและพ่อยาจกคนชอบเสี่ยง พนักงานชงศัพท์ของวงการเรียกว่า Barista ตะโกนเรียกหา“อเมริกาโน่เย็นไม่หวาน ได้แล้วคะ”หยุดชะงักเลิกนิสัยขี้เสือกเรื่องคนอื่นสักเดี๋ยว มือยื่นรับแก้วเครื่องดื่ม ปากอมหลอดดูดรับรสชาติสัมผัสถึงเมล็ดพันธุ์บนพื้นดอยภาคเหนือ เข้มข้นตาแข็งทื่อกำเนิดเรี่ยวแรงตอนตีสาม บางคนจะร่วงหรือใครบางคนจะรอดจากสนามเดิมพันแมตช์นัดชิงชี้ชะตาที่หวังไว้ เมื่อตอนนั้นที่แสงยามเช้ายามรุ่งปรากฎมา พร้อมด้วยผลแข่งขันฝั่งบอลรอง แทงใส่ลงไปเยอะ เทเกหมดไม่ยึกยัก คำนวณสมการเชิงลึกติดขอบสนาม บอลรองมาแน่แทงสวนไม่ต้องเฝ้ารอ “กูว่ายังไงก็ยิงไม่ถึงหรอก” ความเชื่อจากความโลภ คนเชื่อไม่เคยคิดระวัง แต่จะคิดเข้าข้างหาเหตุผลมารองรับได้เสมอ ต่อให้ผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไงก็เฝ้าจะเชื่ออยู่ดีว่ายังไงก็เป็นไปตามเป้าประสงค์วิเคราะห์มาอย่างดีไม่มีผิดพลาด คืนนี้ยังไงก็หาเงินให้ลูกสาวได้แน่นอน ใจตุ๊มต่อมกระสับกระส่ายจากอิทธิฤทธิ์จากกาแฟ บวกความเร้าร้อนในครึ่งหลังการแข่งขันฟุตบอล อีกเพียงไม่นานก็จะพบชะตากรรมอันแท้จริงของลูกกลม ๆ ว่าอะไรมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น หากยังไม่หมดเวลาการแข่งขัน สำหรับนักเสี่ยงโชค การเฝ้าให้หมดเวลาการแข่งขัน จะทำให้ไม่ไปดีใจเก้อ เพราะอะไรมักเกิดขึ้นได้ตลอดของเกมส์ลูกหนังนี้ “อีก ไม่นานคู่ที่เต็งไว้ก็จะรู้ผลกันแล้ว” เป็นเวลาจะตีสองจนถึงตอนนี้เกือบตีสี่ได้ ร้านกาแฟเพียงไม่กี่ร้านที่ยังเปิด 24 ชม. เป็นสถานที่เอาไว้ให้มนุษย์ค้างคาวทั้งหลายมีที่ซุกหัวหลบมาแอบตากแอร์ฟรีสบาย ๆ สั่งไม่สั่งไม่ใช่ประเด็น วิวัฒน์มักจะมาใช้บริการอยู่บ่อยครั้งเนื่องจากมันเปิดตลอดเวลา บางวันก็คนเยอะ บางวันแทบไม่มีสักคน อีกอย่างมันเหมาะกับคนอย่างเขา เพราะตกดึกดื่นเวลาบอลเตะกัน ก็มักจะเป็นกลางคืนดึกดื่นเกือบเที่ยงคืนหรือตีสองที่เริ่มแข่งขัน มีได้มีเสียเป็นธรรมดาสำหรับเขานั้น เพียงลำพังเงินเดือนจากงานออฟฟิศไม่เพียงพอเลยกับยุคสมัยแบบนี้ การเมืองที่เหมือนจะพัฒนาแต่ก็แค่เหมือนอยู่แบบนั้นไม่ไปไหนสักที พ่อม่ายอย่างวิวัฒน์ จึงต้องพึ่งพาตัวเองเท่าที่จะทำได้ในฐานะพ่อคนนึงที่มีลูกสาวคนเดียว เพื่อภรรยาที่จากไปด้วยโรคระบาดโควิด19 หน้าที่คนเป็นพ่อจึงทำได้ เท่าที่จะมีปัญญาหาเลี้ยงโดยลำพังจนลูกสาว จบมหาวิทยาลัย จนเธอแทบไม่รู้อะไรเลย เกี่ยวกับวิธีหาเงินของพ่อ จนส่งเธอเรียนจบได้ วิวัฒน์ แทบจะประเคนทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนมี เพราะความน่ากลัวที่เขาคิดไว้ไม่อยากให้เกิดกับลูกสาว คือความยากจน ถึงแม้จะชอบพนัน ซึ่งเขารู้อยู่แล้วว่า การพนันเป็นเรื่องไม่ดี ทุกคนรู้ดี เพียงแต่พ่อม่ายคนนี้ จะให้ลูกสาว รู้ไม่ได้เป็นอันขาด เพียงแค่เธอรู้ว่าประเทศที่ตัวเองอยู่บิดเบี้ยวและขาดอิสรภาพทางความคิด แค่นั้น คนเป็นพ่อก็ห่วงสุขภาพจิตใจของลูกสาวเกินจะแย่ เพราะนักเรียกร้องสมัยนี้ดันเป็นเด็กอายุเพียงไม่ถึงเท่าไหร่ก็พากันออกไปเรียกร้องหาประชาธิปไตยกันแล้ว ทั้งที่วัยแบบนี้คือการออกไปล่าความฝัน ออกไปแสวงหาความหมายแต่กลับต้องออกไปประท้วงเพื่อคนรุ่นหลังเพราะคนรุ่นนี้ไม่ยอมให้คนรุ่นหลังมาเจอสถานการณ์แบบเดียวกันอีกต่อไปแล้ว คนรุ่นเก่าอย่างวิวัฒน์ ที่หมดความอาลัยอาวรณ์กับประเทศตัวเองไปตั้งนานแล้ว เพียงแต่ หวังไว้ว่าไม่ต้องการเห็นลูกสาวตัวเองต้องมารู้สึก อย่างที่พ่อคนนี้รู้สึกสิ้นหวังมานานกับประเทศนี้ พอใกล้รุ่งสาง เท่ากับใกล้จะรู้ผลจากความเสี่ยงที่เดิมพัน...
“วันนี้แหละจะเอาเงินไปให้ป๋อมแป๋ม จ่ายค่าเทอม”
ความตั้งใจไม่เคยเสื่อมคลายเพื่อลูก คนอย่างพ่อคนนี้ยอมเสี่ยงได้ทุกอย่าง แค่เกิดมาอยู่ในประเทศที่เรียกร้อง ต่าง ๆ นานา ความล้าสมัยบางอย่างและระบบบิดเบี้ยวไร้ทางแก้ไข มันเท่ากับว่าความเสี่ยง มีอยู่มาตั้งแต่เกิดอยู่แล้วนั้น จึงไม่มีอะไรต้องเสียกันอยู่อีกแล้ว
“ลุ้นอีก สิบนาทีสุดท้าย”
สัญญาณสั่นเตือนบอกคู่แข่งขันเกมส์กำลังจะจบลง ในอีกไม่กี่นาทีก็จะรู้ผล ภายในบรรยากาศร้านกาแฟ ได้เวลาพนักงานเปลี่ยนกะ แสดงว่าดวงอาทิตย์กำลังจะขึ้นวันใหม่และความร้อนของกลางวันกำลังจะระอุความวุ่นวาย ต่าง ๆ เสียงบีบแตร ควันรถยนต์ คนทำงานได้เวลาออกหากิน สำหรับคนอย่างนักเสี่ยงโชค หากินได้ทุกเวล่ำเวลา เพราะหากแทงบอลไม่ได้ มันก็มีอีกไม่รู้กี่การพนัน อาทิ เช่นว่าบาคาร่า หวยออนไลน์ เกมสล็อต ไฮโล น้ำเต้าปูปลา อีกจิปาถะที่เป็นออนไลน์ ทุกอย่างพนันได้หมดทั้งแบบผิดกฎหมายทั้งถูกกฎหมายเป็นยุคที่เงินอยู่ในอากาศอย่างแท้จริง วิวัฒน์ เลือกบอลเพราะเป็นเกมส์ที่ต้องลุ้นนาน จากบทเรียนของคนใกล้ตัว การพนันอย่างอื่นมันมาไว ไปไว และซ่อนกลโกงอย่างแยบยล เขาจึงขอไม่เลือกการพนันจำพวกนี้นอกจากแทงลุ้นผลบอล และสิบนาทีสุดท้ายก็สิ้นสุดการแข่งขัน แสงสว่างค่อย ๆ ส่องสะท้อนกระจกภายในร้านเริ่มเช้าวันใหม่ “แมตช์นี้รับทรัพย์แต่เช้า บอลรองรับเงิน วันนี้ลาไม่เข้าออฟฟิศ ‘จะไปหาลูก’ เซอร์ไพร์สที่หอเลยดีกว่า” อาการสะลึมสะลือเพราะอิทธิฤทธิ์จากกาแฟทยอยค่อยจืดจางลงจนงัวเงีย แต่ก็ทนฝืนง่วงได้ แค่นี้ เพราะเงินบันดาลกำลังแรงกาย ให้กลับมาฟื้นสดชื่น รับเงินพร้อมเดินออกไปรับแสงเช้าวันใหม่ ออกจากร้านกาแฟรุ่งสางพอดี และระหว่างยืนกดมือถือโทรหาลูก เพื่อจะไปเซอร์ไพร์สที่ตั้งใจไว้ นาน ๆ ครั้งที่วิวัฒน์ จะไปหาป๋อมแป๋ม ถึงที่พักเพราะครั้งแรก คือ ส่งเข้าหอพักเพื่ออยู่คนเดียว จนล่าสุดครั้งที่สอง คือ เซอร์ไพร์สเพื่อเอาเงินค่าเทอมของเทอมสุดท้ายไปให้ลูกสาว...
“ฮัลโหล ว่าไงพ่อ มีอะไร”
“ฮัลโหล ป๋อมแป๋ม พ่อกำลังไปหานะ”
เธอจึงรีบเก็บข้าวของที่รกรุงรังตามประสานักศึกษาชั้นปีสุดท้าย เพียงไม่นานมากหลังจากวางสาย พ่อ ก็โผล่มาถึงหอพักป๋อมแป๋ม พ่อลูกกอดกันตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน “เซอร์ไพร์ส” ท่าทางงัวเงียงงงวยว่าทำไม พ่อถ่อมาถึงแต่เช้า “มาหากันถึงที่มีอะไรเหรอ พ่อ”
“ไหน แก ซ่อนผู้ชายไว้เปล่า...?”
“อยากเอามาซ่อนเหมือนกัน จนเรียนจบยังไม่มีสักคน”
“เอาเงินมาให้ เงินค่าเทอมแกเทอมสุดท้าย”
“พ่อไม่โอนมาล่ะถ่อมาเพื่อ” นักเสี่ยงโชค คนนี้ฝันอยากเป็นพ่อที่ดีในสายตาลูกสาวสักครั้ง แม้ไม่ว่าจะวิธีแบบไหน ถ้าไม่ไปปล้นจี้ฆ่าแกงกันหรือโกงจนไปสร้างความเดือดร้อนต่อผู้อื่น ต่อให้เป็นความเสี่ยงยากเย็นแค่ไหน เพื่อลูกสาวที่ห่างกับพ่อมานานตามประสาของช่วงวัยกับวิสัยที่เปลี่ยนไป จะทั้งความคิดและจิตใจ คงไม่อาจหลับหูหลับตาได้อีกต่อไป
“ขอบคุณค่ะ แต่พ่อมาก็ดี หนูจะได้บอกต่อหน้า เรื่องวุฒิปริญญา ตอนนี้หนูไม่แคร์อีกแล้ว หนูพอเข้าใจอะไรเยอะขึ้นกว่าเดิม ยิ่งข่าวการยุบพรรคที่ไม่เคารพเสียงส่วนใหญ่จากประชาชนเลย กับเรื่องรัฐประหารที่ผ่านมาแต่ก่อน หนูเคยไปสนับสนุนพวกชุดเขียวพวกนั้นที่เข้ามาฉีกรัฐธรรมนูญ เพื่อเขียนให้ตัวเองเป็นฝ่ายถูก หนูพอแล้ว ความเชื่อความศรัทธาของระบอบงี่เง่าทั้งหลายพวกนี้ เดี๋ยวข่าวคนที่ถูกอุ้มหายสาบสูญ ผู้ชุมนุมถูกทำร้าย คนอดข้าวประท้วงจนตาย เรื่องโรคระบาดโควิด19 ที่ผ่านมา จัดการก็หละหลวมทำให้พรากแม่จากเราไป จนเหลือแค่พ่อกับหนู สภาพจิตใจของหนูมันแหลกจนสลายไม่เป็นชิ้นดี ความหวังกับที่นี่กลายเป็นฝุ่นปลิวหายวับไปหมดแล้ว พ่อ”
วิวัฒน์ นิ่งงันเหมือนหยุดหายใจไปช่วงขณะนั้น
ป๋อมแป๋ม ไม่ได้เป็นลูกสาวเหมือนอย่างที่คิดตามอุดมคติของพ่อมานานเสียแล้ว...
เธอ สนใจการเมืองมากกว่าพวกติ่งเกาหลีทั้งหลาย...
เธอ สนใจผู้มาเรียกร้องความเป็นธรรมให้แก่บ้านเมือง
เธอ สนใจสวัสดิการที่ควรเป็นของประชาชนทุกคน
และยังไม่ถูกพูดถึงอีกหลากหลายเรื่องอันผิดปกติของประเทศแห่งนี้.
...........................................................................
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”