บทกวี : ไปตามหาความสงบงาม : ภักดิ์ รตนผล

บทกวี : ไปตามหาความสงบงาม : ภักดิ์ รตนผล

ฉันใคร่ให้เธอพาฉันบินไปดั่งนก

ผกโผนข้ามขอบฟ้า มหาสมุทร

สู่เขตคามสงบงามที่ยังเหลืออยู่

ซ่อนเร้นอยู่บนผืนพิภพนี้

ในซอกซอยเร้นลับของมหานาคร

ตรงช่องแคบกั้นกลางระหว่างเอเซียกับยุโรป

ริมแม่น้ำที่สิ้นสายลงตรงปากทะเล

บนดอยที่ม้าแกลบต่างเมล็ดกาแฟลงตลาด

ไปตามหาความสงบงาม

จากความเล็กจ้อยและสามัญธรรมดา

ร้านกาแฟเรืองแสงริบหรี่ใต้กันสาดสีส้ม

ริมบาทวิถีปูลาดด้วยหินสีเขียว

ขอบหน้าต่างประดับเจอราเนี่ยมสีแดง

กลับไปจ่อมจมจิบดื่มกาแฟรสขมปร่า

แต่กลับหอมหวานในกระพุ้งแก้ม

ดังรสละไมริมฝีปากเธอ

ในวันที่พบเจอกันครั้งแรก

ฉันใคร่ได้กัดกินขนมปังนุ่ม

นั่งตรงมุมอุ่นอุ่นจากเตาอบ

กลางกลิ่นกรุ่นกำจาย

ยั่วหัวใจผู้คนให้มาค้นหา

ใคร่สดับเสียงดนตรีในแสงเงาสวน

และการอ่านกวีนิพนธ์

ที่หยุดความเคลื่อนไหวโลกไว้

จินตนาการตามจิตรกรสีน้ำ

วาดสายน้ำให้หลั่งไหลบนผืนผ้าใบ

กลับไปเดินตามรอยเท้าเดิม

บนสะพานโค้งข้ามแม่น้ำ

พินิจเรือบรรทุกแร่เพียบแปล้ปริ่มน้ำ

เรือโดยสารสีขาวสั่นระฆังสั่งลา

เรือใบขยับปีกหลากสีราวปีกนกทะเล

ฉันใคร่ได้สรวลเสกับเด็กเกเรต่างสีผิว

วิ่งไล่เริงรำกลางจตุรัสน้ำพุพวยพุ่ง

ด้วยสายตา เสียงเพลงและรอยยิ้มสว่างไสว

เธอจะนำพาโลกไปสู่สันติภาพไหม

ฉันปรารถนาแรงกล้า

บินไปตามหาความสงบงามที่ยังเหลือ

ก่อนจะสิ้นหวังและพังภินท์ไปเสียทั้งสิ้น

ด้วยไฟลาญสงครามและโรคภัย.

..............................................

ภักดิ์ รตนผล

Link ที่เกี่ยวข้อง  

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

                วรรณกรรมออนไลน์