บทกวี : พายเรือทวนน้ำ : อธิชนัน สิงหตระกูล

บทกวี : พายเรือทวนน้ำ : อธิชนัน สิงหตระกูล

เพียงพินิจพสุธามหาสมุทร

กว้างไกลสุดขอบฟ้าเกินคาดหมาย

เมื่อทุกข์สุขเบ็ดเสร็จเพียงเม็ดทราย

กระวนกระวายใดเล่าเฝ้าตรอมตรม

ล่องนาวาชีวิตพิชิตคลื่น

ชเลความขมขื่นคะครืนข่ม

ประเดประดังทั้งอนิฏฐ, อิฏฐารมณ์

ระลอกระทมกระทบเทียบโลมเลียบลำ

ฟังขับซอยอยศปรากฏทราบ

สนองลาภเบิกประทานนานฉนำ

สุขสรรเสริญเพลินภิรมย์ในคมคำ

วนเวียนร่ำธารมายาพาสำราญ

ไม่ช้าพลันคลื่นความเสื่อมโหมเอื้อมถึง

กลอกเกลียวกลึงซัดสาดอำนาจผลาญ

บันดาลดลสุขสันติ์อันตรธาน

ทิ้งลอยคอทรมานธารน้ำตา

โลกกระทำซ้ำซากวิบากเบียด

กล้ากลืนเกลียดเกือบกระอักจวนจักบ้า

กี่สดชื่นกี่ขื่นขมที่ตรมมา

ลอยนาวาชีวิตคว้างอยู่กลางชล

จนกว่าถึงพระนิพพานมาพานพบ

จึงเทียบจอดท่าจบสยบหน

จดสิ้นห่วงบ่วงบีบตีบกมล

จึงผ่านพ้นสุขโศกโลกธรรม,

พายนาวาชีวิตให้ชิดคลื่น

เรือที่ฝืนโคลงคลอนอ่อนระส่ำ

ทวนทิศทางถึงเหนื่อยหนักจักเนื่องนำ

หาญเผชิญคลื่นกระหน่ำซัดทำลาย

เพียงพินิจพสุธามหาสมุทร

กว้างไกลสุดขอบฟ้าเกินคาดหมาย

เมื่อทุกข์สุขเบ็ดเสร็จเพียงเม็ดทราย

สองมือว่ายผ่านพ้นเติบตนเอง.

.............................................

อธิชนัน สิงหตระกูล

Link ที่เกี่ยวข้อง

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

                วรรณกรรมออนไลน์