บทกวี : “พลูด่าง” : ศิปางศ์

บทกวี : “พลูด่าง” : ศิปางศ์

๏ แตกยอดทอดเถาเข้าเกี่ยวเกาะ

บางก้านเลาะบางกิ่งลอดสอดผสม

ผสานสีขาว,เขียวดูเกลียวกลม

กลางแดดห่มลมห่ออยู่พอใจ

๏ เพียงกระถางน้อยน้อยค่อยกระเถิบ

แตก,เติบยืนยันเล่าวันใหม่

ถึงคับที่แคบทางวางกิ่ง, ใบ

อาจพื้นที่กว้างใหญ่ใช้สัญจร

๏ มั่นคงยงหยัดส่งยอดย้อย

ชดช้อยละเมียดละไมลายหินอ่อน

เลื้อยระย้าระยับลงซับร้อน

หลั่นระดับรับซ้อน-ฟ้อนชีวิต

๏ สะท้อนงามความง่ายระบายระบำ

สดฉ่ำเติบตนผลผลิต

ชื่นชุ่มทุ่มเท-เนรมิต

แม้น้อยนิดทางรอดยังยอดยง

๏ โศก, สุขทุกขณะเลื้อยระย้า

ด้วยศรัทธาเกี่ยวกอดจึงยอดส่ง

บางตันตีบบีบคั้นยังมั่นคง

เด่นดำรงดวงด่างสร้างลวดลาย

๏ ที่คับแคบจึงใหญ่กว้างด้วยด่างเด่น

ทุกลายเส้นเล่นสี คลี่ความหมาย

ท่ามกลางปัจจุบันอันท้าทาย

นานนาทีโหดร้าย ใช่จีรัง !

๏ เข้มข้นในแคบคับคงขับเคลื่อน

ตระหนักเตือนวันวิโยคโลกคลุ้มคลั่ง

หนาว ร้อน ฝน อดทน, ระวัง

มิพ่ายพังก้านกิ่งลงทิ้งใบ

๏ เกี่ยวกอดทอดเถาเข้าเลื้อยลอด

ระย้ายอดปลอบ, ปลุก-ยุคสมัย

จึงสีเด่นเส้นด่างทอดทางไกล

รอผลิเผยยอดใหม่อีกไม่นาน

…..

ส่งด่างเส้นเด่นสี-คลี่กิ่งใบ

รอสัมผัสวันใหม่อีกไม่นาน

…..

ศิปางศ์

Link ที่เกี่ยวข้อง

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

                วรรณกรรมออนไลน์