บทกวี : ถ้าเธอเศร้าฉันก็เศร้าเท่าเท่าเธอ : กิตติ อัมพรมหา
บทกวี : ถ้าเธอเศร้าฉันก็เศร้าเท่าเท่าเธอ : กิตติ อัมพรมหา
โลกโหดร้ายเกินไปไหมเธอว่า ?
จึงน้ำตาหล่นพรายระบายเศร้า
ระหว่างฝัน วัน วัย ไล่คว้าเงา
ได้เพียงความว่างเปล่าเป็นเพื่อนทุกข์
เราวาดหวังท่ามกลางความหวาดหวั่น
ปรารถนาคืนวันสันติสุข
ชีวิต อ่อนล้าจนเกินลุก
เผชิญยุคความลำบากความยากไร้
เส้นทางทุกก้าวที่เรากล้า
ถึงเข้มแข็งก็ใช่ว่ามิอ่อนไหว
เบื้องหน้า หนทางยังห่างไกล
มิรู้ว่าเมื่อไหร่พบปลายทาง
ช่วงวัยชีวิตสั้นแสนสั้น
ถูกคืนวันขโมยสุขสิ้นทุกอย่าง
ปล่อยชีวิตบ่มเพาะความเปราะบาง
ทุกขณะแผ้วถางทางชีวิต
ในความจริงที่เห็นที่เป็นอยู่
ซ่อนความหดหู่ความอำมหิต
ทำร้าย ทำลายใจ ทีละนิด
กลืนกินจิตวิญญาณคนทุกคน
เราสำเร็จความเศร้าด้วยสองมือ
น้ำตาคือการบรรเทาความเศร้าหม่น
ว่ายวักทะเลหวังอย่างวกวน
นิ่งจำนนทุกข์ด่ำดื่มโลกทึมเทา
โลกโหดร้ายเกินไปไหมเธอว่า ?
ยาวนานกว่าก้าวข้ามความขลาดเขลา
ระหว่างโลก ระหว่างทาง ระหว่างเรา
ถ้าเธอเศร้าฉันก็เศร้าเท่าเท่าเธอ.
.............................................
กิตติ อัมพรมหา
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
