บทกวี : ทวงประชาธิปไตย : วัชระ บุญทานัง
บทกวี : ทวงประชาธิปไตย : วัชระ บุญทานัง
๑.
เมื่อแผ่นดินดุจเพลิงลุกเริงไหม้
แม่อย่าโหยอย่าไห้อย่าได้ห่วง
ลูกแบกความหวังชนทั้งปวง
จะไปทวงประชาธิปไตยของไทยคืน
เอ็งจะทำอะไร ? ไร้สาระ
แม่เปล่งวาทะแล้วสะอื้น
มือเปล่าสู้คมหอก กระบอกปืน
อย่าฝืนไปตาย ล้ม พ่ายแพ้
พ่อเอ็ง – ขุนทองยังนองเลือด
เขาเชือดฟันฟาดเป็นบาดแผล
เหลือเพียงเอ็งยังอยู่คอยดูแล
อย่าให้แม่เสียเอ็งไปอีกคน
เห็นแม่ตรมก้มหน้าน้ำตาไหล
ลูกก็ใจเศร้าโศกเหมือนโลกหม่น
ลูกรักแม่ยิ่งนักกว่ารักตน
แต่รักชนชาติไทยไม่ต่างกัน
ลูกเดินทางห่างไกลออกไปแล้ว
โชนไฟแววฉานฉายยิ่งหมายมั่น
อาจพลัดพรากจากบ้านไม่นานวัน
หรือร้างชั่วนิรันดร์ไม่ทันลา
๒.
กลับแล้วหรือลูกรัก... ซบตักแม่
หายากแท้ประชาธิปไตยเอ็งใฝ่หา
จนหอบร่างไร้สิ้นดวงวิญญาณ์
ย่อยยับกลับมาอย่างปราชัย
ไม่อาจเห็นประชาธิปไตยสมใจหวัง
แผ่นดินยังล้วนเพลิงลุกเริงไหม้
ชีพลูกลับดับล่วงอย่าห่วงไป
แม่จะทวงประชาธิปไตยให้ลูกเอง.
..............................................
วัชระ บุญทานัง
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
