บทกวี : ดอกไม้แดงใต้เงาสะพาน : องอาจ สิงห์สุวรรณ

บทกวี : ดอกไม้แดงใต้เงาสะพาน : องอาจ สิงห์สุวรรณ

บางปุ่มปมในความมืดช่างยืดเยื้อ

ปล่อยความเชื่อบางชนิดประดิษฐาน

อาณาจักรฉาบฉวยพุ่งพวยพาล

คลุมและครองจิตวิญญาณจนด้านชา

บนสะพานกาลเวลาอันพร่าไหว

ถูกฉวยใช้ด้วยโครงสร้างปรารถนา

อลังการวิจิตรมิตรมายา

อุดมคติแตกตาขึ้นเติบตน

เนรมิตผิด-ถูกเข้าผูกมัด

สร้างรหัสรัดรึงเข้าขึงข้น

ความผูกพันผันเปลี่ยนภาพเวียนวน

แปลงความหมายค่ายกลคนละทาง

จึงสะพานหลากรวมภาพสวมกอด

ซ่อนไฟยังไม่มอดรอยบาดหมาง

กอดจูบปัจจุบันสรรพางค์

ประกอบสร้างอ้างอิงความจริงลวง

กลางสะพานหวานหมอกยื่นดอกไม้

อย่างไม่รู้ต้นใบที่ไหวร่วง

อุดมคติผลิพร่ำระบำบวง

เซ่นสรวงความหวังวาดสังเวย

ปลงสังเวชเหตุและผลตกหล่นร้าง

เพื่อทุกอย่างกลางสะพานมิเพิกเฉย

ต่อบทบาทนาฏกรรมลมรำเพย

ให้ภาพเคลื่อนคุ้นเคยแต่คำรัก

จึงทุกอย่างกลางสะพานล้วนหวานหอม

เนื่องหรือนิ่ง จริงหรือปลอม, มิรู้จัก

บ้างเลือกรอยสมมุติเป็นจุดพัก

ขณะยักษ์ในย่ามเตรียมพล่ามพิษ

ปมในอกพกมาก่อนหน้านั้น

หากประตูสร้างสรรค์มิถูกปิด

กลางสะพานมายาคติพึงพินิจ

อาจเห็นทิศทางออกเม็ดงอกงาม

ใช่กอดกุมรุมล้อมแต่หอมหวาน

อุดมคติผลิบานไร้คำถาม

อ้อมที่รัดสุดโต่งไร้โมงยาม

แหละโซ่ล่ามตรึงร่างระหว่างกัน

"ดอกไม้แดง" นัยสันดานยังซ่อนดอก

กลางดงหมอกระแวงกำแพงกั้น

สันติภาพใต้ถ้ำความสัมพันธ์

เธอหรือฉัน เขาหรือใคร ไขประตู.

.........................................

องอาจ สิงห์สุวรรณ

Link ที่เกี่ยวข้อง

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

                วรรณกรรมออนไลน์