“เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์” ร่ายบทกวี “ภูมิเมืองแพร่” กรณีรื้อถอนอาคารเก่า “บอมเบย์เบอร์ม่า”

สมาชิกวุฒิสภา และศิลปินแห่งชาติ “เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์” เขียนบทกวีเกี่ยวกับกรณีรื้อถอนอาคารเก่า  “บอมเบย์เบอร์ม่า” ที่จังหวัดแพร่ และอ่านในการประชุมวุฒิสภา ขณะที่ “อภิชาติ โตดิลกเวชช์” สมาชิกวุฒิสภา ชาวจังหวัดแพร่และอดีตผู้ว่าราชการจังหวัดแพร่ระบุ “เศร้าใจแทนคนแพร่”

          ผู้สื่อข่าวรายงานว่า “เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์” สมาชิกวุฒิสภา และศิลปินแห่งชาติ ได้ประพันธ์บทกวี “ภูมิเมืองแพร่” และอ่านในการประชุมวุฒิสภาเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2563 โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับกรณีรื้อถอนอาคารที่ทำการเก่าของ บริษัท บอมเบย์ เบอร์มา เทรดดิ้ง ที่จังหวัดแพร่ โดยมีรายละเอียดดังนี้

ภูมิเมืองแพร่

ใช่รื้อแค่อาคาร

 หากคือการรื้อทำลาย

คุณค่าและความหมาย

ของภูมิบ้านและภูมิเมือง

ทุกที่มีเรื่องเล่า

แต่มักขาดการเล่าเรื่อง

ปาวปาวกันเปล่าเปลือง

ไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว

ภูมิแพร่คือภูมิไพร

ยังยิ่งใหญ่ยังโยงยาว

เพชรพลอยอันแพรวพราว

คืออาคารโบราณสถาน

สมควรประชาคม

ทุกภาคส่วนควรร่วมผสาน

อย่าปล่อยให้ราชการ

กับเอกชนสมคบค้า

สร้างใหม่ถึงแสนเหมือน

ก็ยากเลือนสาหัสสา

สาเหตุส่อเจตนา

คือบาดแผลของแผ่นดิน !

          ก่อนหน้านี้ “อภิชาติ โตดิลกเวชช์” สมาชิกวุฒิสภา ชาวจังหวัดแพร่และอดีตผู้ว่าราชการจังหวัดแพร่ ได้เผยแพร่รายละเอียดและแสดงความเสียใจต่อกรณีดังกล่าวว่า

          ในฐานะคนแพร่ และเคยเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดแพร่ ผมได้รวบรวมข้อมูลและเรียบเรียงบทความนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นบทเรียนที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นต่อไปอีกครับ/เศร้าใจแทนคนแพร่ครับ

          บันทึก สว.(224) : ขอไว้อาลัย

          ผมไม่ได้ชื่นชมการที่บริษัทต่างชาติเข้ามายึดกุมการทำไม้สักในแผ่นดินไทย เมื่อกว่า 100 ปีก่อน

          แต่ก็เข้าใจด้านดีที่ทำให้เกิดการพัฒนางานป่าไม้ การสร้างคน การสร้างงาน และสร้างวิชาการ

          แม้ด้านหนึ่งได้ส่งผลกระทบทำให้ป่าไม้ในเมืองไทยหมดสิ้นไปเป็นจำนวนมากก็ตาม

          แต่นั่นเป็นผลที่เกิดจากเหตุปัจจัยหลายอย่าง ไม่ไช่เฉพาะเรื่องต่างชาติเข้ามาทำไม้เท่านั้น

          เมื่อบริษัททำไม้ต่างชาติยุติกิจการลง อาคารไม้สวยงามที่เคยเป็นที่ทำการของบริษัท ซึ่งอยู่ในบริเวณสวนรุกขชาติเชตวัน ริมลำน้ำยม จังหวัดแพร่ ก็ตกมาเป็นสมบัติสาธารณะสืบมา ยาวนานข้ามศตวรรษ อายุมากกว่า120ปี แล้ว

          กลายเป็นโบราณสถานที่ทรงคุณค่าแก่การเรียนรู้ และทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

          ปัจจุบันอาคารอยู่ในการดูแลรับผิดชอบของ “สำนักงานบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 13 กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช”

          แล้วจู่ๆ ก็มีการรื้ออาคารทั้งหลังทิ้ง (เหลือแต่ซาก)โดยอ้างว่าได้งบประมาณเพื่อทำการปรับปรุงซ่อมแซม คนแพร่ไม่รู้ ใครๆ ก็ไม่รู้มาก่อน!!!

          หัวใจคนแพร่ หัวใจคนไทย หัวใจผู้คนที่รักในโบราณสถานที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ แทบจะแตกสลาย

          มันเกิดอย่างนี้ได้อย่างไรกัน?

          ตอนนี้ จึงทำได้อย่างเดียว คือ

          “ขอร่วมไว้อาลัย”กับการรื้อถอนอาคารที่ทำการเก่าของบริษัทบอมเบย์ เบอร์มา เทรดดิ้ง ที่แพร่

          หวังว่าจะมีการสอบสวนให้กระจ่าง และน่าจะต้องมี “คนรับผิดชอบ”

          หวังว่าจะยังพอมีทางบูรณะพลิกฟื้นอาคารให้กลับมาได้เหมือนเดิม หรืออย่างน้อยก็ใกล้เคียงของเดิม

          จะหาเวลาลงไปดูของจริง และเรื่องราวลึกๆ จริงๆ ในพื้นที่ และจะตั้งกระทู้ถามรัฐบาลต่อไปครับ

          ทั้งนี้ อาคารที่ถูกรื้อถอนและเป็นข่าวครึกโครม มีการระบุว่าเป็นที่ทำการเก่าของ บริษัท บอมเบย์ เบอร์มา เทรดดิ้ง ซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของ “สำนักงานบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 13 กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช” โดยขณะนี้อยู่ระหว่างดำเนินการสอบสวนเพื่อชี้แจงข้อเท็จจริง