‘วิ่ง’ ค้นหา ‘สารตั้งต้น’ ของ ‘ชีวิต’
‘วิ่ง’ ค้นหา ‘สารตั้งต้น’ ของ ‘ชีวิต’
“อาจาร์ยศิลป์ พีระศรี” กล่าวกับลูกศิษย์ว่า “ถ้านายคิดถึงฉัน นายรักฉัน นายไม่ต้องทำอะไร นายทำงาน”
เรามีวิธีการจัดการกับ “ความคิดถึง” กันหลายรูปแบบ
เรามีวิธีสุมไฟแห่งการทำงานของเรา ให้ลุกโชนได้หลากหลายทาง
คำกล่าวของ “อาจาร์ยศิลป์” ต่อลูกศิษย์ของท่านนั้นตรงไปตรงมา มีพลัง และดูเหมือนว่า จะเป็น “สารตั้งต้น” แห่งการลงมือทำงานชั้นดี
เชื่อว่า แต่ละคนคงมี “สารตั้งต้น” ในการริเริ่มทำสิ่งต่าง ๆ ไม่เหมือนกัน
ช่วงนี้ เราปรับเอา “การวิ่ง” มาเป็นหนึ่งใน “สารตั้งต้น” สำหรับการทำหลาย ๆ เรื่องในชีวิต
“การวิ่ง” ช่วยเรื่องสร้างความมุ่งมั่น ความมีวินัย และในเกือบทุกครั้งของ “การวิ่ง” ความคิดดี ๆ จะเกิดขึ้นเสมอ กายใจเรารู้สึกสะอาดจาก “การวิ่ง” เมื่อกายใจสะอาด เวลาคิดงาน เราจึงคิดได้อย่างปลอดโปร่ง
การลงมือทำงาน ก็ดูเสมือนเป็น “สารตั้งต้น” ของการก่อให้เกิดหลายสิ่งในชีวิตของผู้ลงงาน ในกรณีของศิลปินเมื่อลงมือสร้างสรรค์งานศิลปะ ความคิดก็โลดแล่น
แต่แท้ที่จริงแล้ว การทำงานมีความหมายมากมาย นอกจากงานจะหล่อเลี้ยงชีวิต งานยังช่วยเราฝึกตน
บนเทือกเขาหิมาลัย ดูเหมือนว่า ก่อนที่ฤดูหนาวจะเริ่มต้นขึ้น งานของบรรดาหญิงสาวบนภูเขาจะมากขึ้น เพราะเมื่อฤดูหนาวมาเยือน การใช้ชีวิตบนภูเขาไม่ใช่เรื่องง่าย
ด้วยเหตุนี้ จึงต้องลงงานหนักในการจัดเตรียมสรรพสิ่งไว้ ในการใช้ชีวิตบนภูเขาช่วงฤดูหนาว เมื่อทำงานหนักเตรียมการไว้ก่อน ยามหิมะมาเยือนความลำบากในการใช้ชีวิตก็จะเบาบางไป
บน “ภูเขา” เป็นเรื่องปกติที่เราจะเห็นบรรดา “ผู้หญิงชาวเนปาล” เดินแบกฟาง แบกไม้ฟืน สวนเราไปตามเส้นทางเดินเล็ก ๆ ที่ทอดตัวไต่ไปตามความลาดเอียงของภูเขา
ผู้ชายก็มีงานของผู้ชาย ต่างต้องลงแรง เพื่อให้การงานนั้นสำเร็จลุล่วง
หากแต่บรรดางานที่ต้องใช้ความอุตสาหะเหล่านั้น คงมิได้ถูกมองเป็นภาระ ทว่า เป็นสิ่งที่ต้องกระทำ เพื่อการดำรงอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ที่มิได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกเช่นในเมืองใหญ่
คุณอยากอยู่อุ่นสบาย คุณต้องมีเชื้อเพลิง คุณอยากอิ่มท้องคุณต้องเลี้ยงสัตว์ ลงมือเพาะปลูก มิอาจอยู่เฉยได้ การงานนั้นทำวันละนิด วันละหน่อย งานหนึ่งลุล่วง อีกงานหนึ่งก็หมุนเวียนเข้ามา
การงานนั้นหล่อเลี้ยงชีวิต ชีวิตก็หล่อเลี้ยงการงาน หมุนเวียนสลับสับเปลี่ยนไปตามฤดูกาล
ชีวิตบนภูเขาอาจเป็นเช่นนี้ !
เมื่อต้องทำงานใดในชีวิต ลงมือทำ บางวันทำได้มาก บางวันทำได้น้อย แต่มิขาดการลงมือทำ ในการงานที่ชีวิตต้องไปเกี่ยวพัน ตั้งใจทำโดยไม่บ่นพร่ำ
แน่นอน บ่อยครั้งเราเคยอิดออด เคยเกียจคร้านมาก่อน
แต่การ “เดินเท้า” บน “ภูเขา” เตือนใจเราหลายเรื่อง
เนินที่ผ่านมาเป็นบทเรียนให้เนินต่อไป การสะดุดล้ม นำมาซึ่งความระมัดระวังและรอบคอบ
เมื่อสนใจแต่แผ่นดินใต้ฝ่าเท้าแต่ละก้าว ไม่นานนักเราก็จะถึงซึ่งปลายทางที่เราตั้งหวัง
และแม้ว่า ท้ายที่สุดแล้วบนปลายทางนั้น ไม่ได้เป็นดั่งที่เรามุ่งหวัง เราก็เพียงแต่ก้าวเดินต่อไป และสนใจแผ่นดินที่แต่ละก้าวที่เหยียบย่ำลงไป ต่อไป สู่หมุดหมายต่อไป
หากรู้สึกตีบตันออกไปวิ่ง หากรู้สึกคิดถึงใครสักคน ลงมือทำงาน
อย่าปล่อยเวลาให้ว่างเปล่า ค้นหา “สารตั้งต้น” ที่เหมาะกับความเป็นคุณ...
//...............
หมายเหตุ : ‘วิ่ง’ ค้นหา ‘สารตั้งต้น’ ของ ‘ชีวิต’ : คอลัมน์ : 'ชีวิต...วิ่งขึ้น...วิ่งลง...' โดย 'ทรงยศ กมลทวิกุล'
//..............
