บทกวี : “บานไม่รู้โรย” : สีห์ ทำนองเนือง

บทกวี : “บานไม่รู้โรย” : สีห์ ทำนองเนือง

 

ถึงนานเนื่องเฟื่องงามทุกยามเห็น

สงบเย็นแม้ดูมิหรูหรา

งามเรียบเรียบเปรียบพันธุ์แห่งปัญญา

รู้รักษาตัวตนให้พ้นภัย

 

ภัยของมวลมาลีหนึ่งนี้แดด

คอยเผาแผดกลีบพร้อยเป็นรอยไหม้

สองคือลมพรมแกล้งพัดแกว่งไกว

มิร่วงไปก็เฉาช้ำระกำทรวง

 

อายุขัยวัยวันแสนสั้นนัก

มิทันจักเห็นแจ้งกี่แสงสรวง

ก็หล่นโปรยโรยหลั่งลงทั้งปวง

จะโชติช่วงยาวหน่อยนับน้อยพันธุ์

 

แต่คนเราเศร้าตรมใช่ลม-แดด

ที่เผาแผดใจจิตให้ผิดผัน

เป็นอารมณ์ห่มห้วงในช่วงนั้น

จะเสกสรรค์ปั้นปลุกล้มลุกแรง

 

แม้นจิตจักปักอยู่มิรู้ไหว

จึงจะเห็นเป็นไปโดยรู้แจ้ง

สงบงามท่ามธารการเปลี่ยนแปลง

บานไม่รู้โรยแล้งในจิตเลย.

 

......................................

สีห์ ทำนองเนือง

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง  

 

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

 

                วรรณกรรมออนไลน์