‘เกาะหลีเป๊ะ’ วิกฤติ ! ‘ปะการังน้ำตื้น’ ไม่ใช่แค่เสียหาย แต่ถล่มทลายตายหมด !

‘เกาะหลีเป๊ะ’ วิกฤติ !‘ปะการังน้ำตื้น’ ไม่ใช่แค่เสียหาย แต่ถล่มทลายตายหมด !

                "เกาะหลีเป๊ะ" วิกฤติหนัก ระบุ “แนวปะการังน้ำตื้น” ไม่ใช่แค่เสียหาย แต่ขั้นถล่มทลายตายเกือบหมดสิ้น “ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์” ชี้ ไม่ได้เกิดจาก “ฟอกขาว” ตามธรรมชาติ เชื่อ เกิดจากมนุษย์ เหตุ ปะการังตายแบบแตกหัก ยืนยัน จำเป็นต้องร่วมมือทุกฝ่าย แก้ปัญหาอย่างบูรณาการ

“ผศ.ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์” รองคณบดีฝ่ายกิจการพิเศษและประชาสัมพันธ์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์  ได้โพสต์ข้อความพร้อมภาพประกอบ ผ่าน เฟซบุ๊กส่วนตัว “Thon Thamrongnawasawat” ติดแฮชแท็ก #กอบกู้เกาะหลีเป๊ะ เนื่องจากพบความเสียหายยับเยินอย่างหนัก ของ “แนวปะการังน้ำตื้น” โดยมีเนื้อหา ดังนี้

“อาจารย์ Sakanan Plathong ส่งภาพของเครือข่ายจาก “เกาะหลีเป๊ะ” มาให้ดูว่า “แนวปะการังน้ำตื้น” เสียหายยับเยินขนาดไหน ?

ผมพยายามกลั้นใจ จะไม่ร้องกรี๊ดโวยวาย แต่จะพยายามอธิบายตามหลักวิชาการ

ปะการังเสียหายจริงไหม ?

ดูจากภาพคงไม่ใช่แค่เสียหาย แต่คงเป็นถึงขั้นถล่มทลาย ตายเกือบหมดสิ้น !

ตายเพราะอะไร ?

ดูจากสภาพแล้ว ปะการังไม่ได้ฟอกขาว ยังอยู่ในน้ำตื้น ไม่มีรายงานพายุรุนแรงในพื้นที่

ปะการังตายแบบแตกหัก เชื่อว่า เกิดจากผลกระทบจากมนุษย์

ผลกระทบอะไร ?

อาจเป็นการนำเรือเข้าออกระหว่างน้ำตื้น/น้ำลง การเดินในพื้นที่แนวปะการัง เพื่อสาเหตุต่าง ๆ ทำให้ปะการังอยู่ในสภาพแตกหักหรือพลิกคว่ำ

เพิ่งเป็นหรือเป็นนานแล้ว ?

ร่องรอยที่ปรากฏจากภาพ ดูแล้วเป็นลักษณะที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง อาจด้วยหลายสาเหตุดังที่บอกไว้เกิดร่วมกัน

แล้วเราควรทำอย่างไร ?

เกาะหลีเป๊ะเป็นพื้นที่กันออกจากอุทยาน แม้แนวปะการังรอบพื้นที่ จะคงอยู่ในการดูแลของอุทยาน แต่จำเป็นต้องมีการทำงานร่วมกันของหลายฝ่าย

แน่นอนว่า อุทยานคงต้องเป็นหลัก แต่หน่วยอื่น ๆ รวมทั้งผู้ประกอบการ/คนในพื้นที่ ต้องให้ความสนับสนุน ไม่สามารถจะจัดการโดยอุทยานตามลำพังได้

จัดการอย่างไร ?

1. ทุกฝ่ายยอมรับว่ามีความเสียหายเกิดขึ้นจริง

2. ทำการสำรวจพื้นที่เสียหายให้ชัดเจน ทั้งทางอากาศและทางภาคพื้น เปรียบเทียบฐานข้อมูลเดิม ฯลฯ

3. ตรวจสอบสาเหตุที่ทำให้เกิดความเสียหาย เพื่อหาวิธีจัดการกับสาเหตุต่าง ๆ ซึ่งอาจต้องมีหลายวิธี

4. ระหว่างนี้ ทำแผนแม่บทในภาพรวมของอุทยานตะรุเตา ฯลฯ เพื่อเป็นแนวทางในภาพรวม

5. วางแผนการดำเนินการร่วมกัน โดยใช้ทั้งมาตรการและความร่วมมือจากหลายฝ่าย

6. หน่วยงานที่เกี่ยวข้องออกมาตรการ ยกระดับการดูแลรักษาพื้นที่ ฯลฯ

ยากแค่ไหน ?

บอกได้เลยว่ายากมาก การทำอะไรเพียงชั่วครั้งคราว ไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้

การนำวิธีจากที่อื่นมาใช้ ต้องคำนึงถึงสภาพพื้นที่ การใช้ประโยชน์ และการจัดการ ไม่สามารถจะนำมาครอบสวมลงได้ทันที

กรณีอ่าวมาหยา เกาะยูง หรือเกาะตาชัย มีความแตกต่างออกไป เพราะเป็นเขตอุทยานแบบเบ็ดเสร็จ

พื้นที่ก้ำกึ่งในลักษณะหลีเป๊ะ ฯลฯ จะจัดการได้ยากกว่า

ควรไปทางไหน ?

ผมรู้จักท่านปลัดทั้งกระทรวงทรัพยากรฯ และกระทรวงท่องเที่ยวเป็นอย่างดี ทราบดีว่าท่านมีความรู้ ประสบการณ์ และความสามารถในการจัดการเรื่องทรัพยากร/การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

ผมเชื่อว่าการทำงานแบบบูรณาการทั้งสองกระทรวง ร่วมกับคนในพื้นที่ มีความเป็นไปได้

แต่จะเป็นไปได้แค่ไหน ขึ้นกับท่านรมต.ทั้งสองกระทรวง ผู้มีอำนาจสั่งการให้เกิดผลปฏิบัติให้เกิดการเริ่มต้นก้าวแรก

นี่ไม่ใช่งานที่จะจบได้ในเวลาอันสั้น ไม่ใช่แค่การสืบหา/จัดการผู้กระทำผิด เพราะเป็นปัญหาที่เกิดจากการใช้ประโยชน์จากหลายฝ่าย

ภารกิจกอบกู้หลีเป๊ะไม่ง่ายแน่นอน แต่ถ้าเราไม่เริ่มก้าวแรก ทุกอย่างจะพินาศต่อไปเรื่อย ๆ

สุดท้าย เกาะสวยที่สุดในทะเลใต้ จะจางหายไปจากความทรงจำ

การฟื้นฟูจะเกิดขึ้นไม่ได้ ตราบใดที่ปัญหายังคงอยู่

อธิบายตามหลักการไปหมดแล้ว ถึงเวลาอธิบายโดยใช้อารมณ์บ้าง"

//........................

          CR : Facebook Thon Thamrongnawasawat

//........................