บทกวี : อ่าน-เขียน-เรียน-รู้ : นรเศรษฐ์ ทับทิมทอง
อ่านและเขียนเวียนวนบนวิกฤต
ค้นแง่งามนามชีวิตปริศนา
บางสัมผัสไม่แจ่มชัดนัยน์ดวงตา
หากทว่าแจ่มจ้าในดวงใจ
เป็น อยู่ คือ ถือครองตระ...
กวีนิพนธ์ออนไลน์
-
-
บทกวี : ดอกไม้แดงใต้เงาสะพาน : องอาจ สิงห์สุวรรณ บางปุ่มปมในความมืดช่างยืดเยื้อ ปล่อยความเชื่อบางชนิดประดิษฐาน อาณาจักรฉาบฉวยพุ่งพวยพาล คลุมและครองจิตวิญญาณจนด้านชา บนสะพานกาลเวล...
-
บทกวี : อาวุธในสงครามความอดอยาก : ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน เรากำลังทำสงครามความอดอยาก ผลพวงจากเชื้อร้ายมองไม่เห็น ยิ่งยืดเยื้อยาวนานยิ่งลำเค็ญ ความทุกข์เข็ญขยายตัวทั่วแผ่นดิน ต้องปรับตัว...
-
บทกวี : ก่อนนอน : สิรินทร์ แสงนวลจากโคมไฟหลังตู้เย็น ฉันควรลุกไปปิดมัน แต่ถ้าขยับตอนนี้ ลูกอาจลืมตาตื่น อีกสักนิด... รออีกนิด เปลือกตาฉันใกล้จะปิดเช่นกัน วันนี้เราไปเที่ยวสวนสัต...
-
บทกวี : คำ ข้ า ว : นิตา มาศิริ ทุกรสแกงที่หกตกถึงท้อง คือค่าของคำข้าวคราวสดใหม่ มวลเมล็ดที่อิ่มหนำคือกำไร หล่อเลี้ยงกายและใจให้เต็มคน ทุกหยดที่รดรินแลกสินทรัพย์ คือดอกเหงื่อผุด...
-
บทกวี : สำเนาความทรงจำ : ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง ฉันรู้สึกเหมือนอดีตไหลย้อนกลับ หยดน้ำตาไหลคืนสู่เบ้าตาบวมเป่ง กลิ่นกรุ่นของวันเก่าอบอวลรอบกาย มีแต่คำถามในใจที่ไม่เคยคลี่คลาย คืนว...
-
บทกวี : “มนุษย์เงินเดือน” : ตะวัน กองม่วง “เกิดมา”... ไม่มี... “ที่มา ?” เกิด “กำเนิด”... เหนือ “สัตว์สายพันธุ์ใหม่ ?”....
-
บทกวี : ช่วงชีวิตใหม่ : ปภาตพงศ์ วันภักดี ความเงียบลุกตื่นจากภาพฝัน วงรอบขอบเเสงอาทิตย์เเผ่รับเช้าวันใหม่ นาฬิกาหมุนวนเพิ่มระยะทางเเห่งเวลาไกลออกไปเสมอ นอกหน้าต่างมีหุบดอกไม้หนึ่ง...
-
บทกวี : ในสนามเด็กเล่น : คนางค์ คคนานต์ แรกเล่นฉันและเธอต่างเทียมเท่า กลางเสียงปลุกเร้าเหล่าเพื่อนเพื่อน กระดานกระดกสูงต่ำย้ำเตือน จังหวะเคลื่อนสองเท้า... เราลอยฟ้า เธอต้องถ่วงน้...
-
บทกวี : ลุกเถิดเจ้า : ชลธิชา หอมฟุ้ง “ล้มอีกแล้ว” หรือจ๊ะเจ้าเด็กน้อย น้ำตาย้อยหยดหยาดอาบแก้มสอง “ไม่เป็นไร” นะคนดีโอบตระกอง อย่าโศกหมองแม้ต้องล้มสักพันครั้ง “มาเถอะนะ”ลุกขึ้นยืน...
-
บทกวี : ปีกนักเดินทาง : ภักดิ์ รตนผล ต้นฤดูหนาวห่มคลุมเดือนตุลาคม เรายืนอยู่บนชายฝั่งทะเลแคนาดาตะวันออก กลางสายลมเย็นกรรโชกมาทางเหนือ เห็นฝูงปลาทูน่าครีบสีน้ำเงินเรี่ยผิวน้ำ ในมห...
-
บทกวี : ในนามปุถุชน : พุทธศักราช ชาติประพันธกร ๏ มิเป็นอื่นคืนวันมิผันผาย ยังเกิด แก่ เจ็บ ตาย มิผายผัน ลุวันคืนตื่นตามลุกลามทัน มากระชั้นกระชับกระหยับชิด ๏ มิเป็นอื่นตื่นรู้ ค่อ...
-
บทกวี : ถ้าเธอเศร้าฉันก็เศร้าเท่าเท่าเธอ : กิตติ อัมพรมหา โลกโหดร้ายเกินไปไหมเธอว่า ? จึงน้ำตาหล่นพรายระบายเศร้า ระหว่างฝัน วัน วัย ไล่คว้าเงา ได้เพียงความว่างเปล่าเป็นเพื่อนทุกข์...
-
บทกวี : และรอวันสูญสลาย : แตออ ๑. ใคร่ครวญเถอะ ! เพื่อหลงรักในหนุ่มสาวของเรา ที่พุ่งโจนทะยานผ่านทุกหุบเหว มหาสมุทร ข้ามพ้น, หรือแม้กระทั่งย่ำลงไหน่หนามคมบาด หาญกล้าและขลาดเขลาในขณ...
-
บทกวี : พายเรือทวนน้ำ : อธิชนัน สิงหตระกูล เพียงพินิจพสุธามหาสมุทร กว้างไกลสุดขอบฟ้าเกินคาดหมาย เมื่อทุกข์สุขเบ็ดเสร็จเพียงเม็ดทราย กระวนกระวายใดเล่าเฝ้าตรอมตรม ล่องนาวาชีวิตพิชิ...
-
บทกวี : มีประภาคารเต็มไปหมด : ปราณปรียา กลั่นจันทร์ ผู้นำศาสนาหรือที่แม่เลือก เขาก็แค่ประภาคาร มีแต่ดวงไฟชี้เส้นทาง และไม่เคยมีดวงตาสาดมาถึง เด็กคนหนึ่ง มองเห็นและรับรู้ เห็นรูรั่...
-
บทกวี : | ตื่นจากหลุมฝังศพ | : รัฐพล เพชรบดี ฉันเพียงอยากบอกคุณว่า ฉันตื่นขึ้นมาแล้ว... จากหลุมฝังศพ ไม่มีเหตุอันใดต้องหวั่นผวาเลย เพราะคุณเองนั้น ก็เช่นกัน เราต่างปีนมะงุมมะงาห...
-
บทกวี : สักการะเทพบิดร : จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท นานมาแล้วมารดาแห่งกำเนิดและบิดาแห่งความตายสมรสกัน ให้กำเนิดบุตรหลานเป็นมนุษย์ทั่วพิภพ เหล่าชายและหญิงต่างได้รับของขวัญมาจากพ่อแล...
-
บทกวี : บางที : อัซมีย์ ๑ บางทีกวีอาจเป็นโรคชนิดหนึ่ง ที่บาดแผลของเขามีดอกไม้ผลิงอก บางครั้งน้ำตาและเลือด กลายเป็นผลึกคมแข็งบาดเฉือนตัวเอง น้ำตาบางหยดร่วงลงเป็นเม็ดมุกก่องค่า เลือด...
-
บทกวี : สร้างศิลป์ : รมยวีณ์ นิ้วน้อยน้อยกำแท่งไม้ในมือแน่น ลากโลดแล่นตามใจไล้ผนัง แม่เห็นเข้ากรีดร้องห้องแทบพัง เข้าหยุดยั้งกระชากสีแล้วตีมือ ปากน้อยน้อยห้อยเบะพลางเผละร้อง ตาจั...
